De eerste week in Dar es Salaam
Door: Chris en Eva
Blijf op de hoogte en volg Eva
10 November 2012 | Tanzania, Dar es Salaam
Daar zijn we dan!
Vrijdag zijn we aangekomen in Dar es Salaam. Het duurde een tijd voordat we uitgevonden hadden dat het tijdsverschil toch echt maar 1 uur is.. Het eerste vliegtuig was super. Veel ruimte en een scherm op iedere stoel waarop je vanalles kon doen. We hebben er zeker 15 minuten over gedaan om de film ‘brave’ op hetzelfde moment te starten. We wilden hem natuurlijk wel SAMEN kijken.. Op naar het volgende vliegtuig. In Doha dachten we dat we genoeg tijd hadden om rond te lopen op het vliegveld. We vlogen om 2.10u. Toppie, dan zorgen we dat we om 2.10 door de gate gaan. Toevallig liepen we eerder nog een keer langs de gate, waardoor we zagen dat iedereen al door de gate ging. Toen beseften we ons pas dat we eerder door de gate moesten omdat we om 2.10u vlogen.. In dit vliegtuig was weinig ruimte en de schermpjes ontbraken. De nekkussentjes die we voor de hoofdprijs op het vliegveld hadden gekocht, vielen vies tegen. Verder was er een gekke chinees die het nodig vond om zijn slaapmaskertje als mondkapje te gebuiken.
Om ongeveer 8u locale tijd kwamen we aan in Dar Es Salaam. Gebroken door een nacht zonder slaap, dachten we even slim de corruptie te vermijden. Voor ons visum moesten we in de rij staan en een man liep vast langs om het geld te collecteren en onze formulieren in te nemen. Wij zeiden natuurlijk dat we wilden wachten tot we bij het loket waren. Later kwamen we er via een aantal denen achter dat dit de gangbare procedure was. Hierdoor moesten we de man vragen of hij ons alsnog wilde helpen en natuurlijk waren we hierdoor als laatste aan de beurt. Welkom in Tanzania!
Buiten bood iedereen ons een taxi aan, maar wij vertelden ze hoopvol dat vrienden ons kwamen ophalen. Een uur en 26 telefoontjes later was er eindelijk iemand onderweg om ons naar Maria’s huis te brengen. Maria bleek op safari te zijn, achteraf hoorden we dat dit een conferentie was.. In huis kregen we een kamer met een tweepersoonsbed. Hier maakten we gelijk even drie uurtjes gebruik van, nadat Eva al 3 keer op de bank in slaap was gevallen. Verder heeft het huis geen ramen. Dat heb je toch niet nodig. Een klamboe hing al in de kamer. Na drie uurtjes werden we wakker gemaakt voor de lunch (ons ontbijt): Vissenkoppen. Niet nadenken, niet kijken, gewoon eten. Toen wilden we gaan pinnen. Na een hobbelige reis ernaartoe, bleek dat de pinautomaat leeg was. Hoe konden we dat nou vergeten, het was laat op de dag..
Zaterdag: dag 2
Wakker worden! De moslims groeten je om 5u omdat ze hun gebed met de hele omgeving delen door het door een luidspreker te schreeuwen (hoewel maar een klein deel in de omgeving moslim is). Iets later als je denkt dat je slaapt, word je wakker gemaakt door een haan en een ander mislukt krijsend beest. Ze lijken een wedstrijdje te doen: wie krijst het hardst?! Voor Eva is het vanaf 5u tijd voor oordopjes, waardoor ze ‘s ochtends de wekker niet meer hoort.. Na nacht 1 konden we ook meteen genieten van het feit dat de klamboe niet mugdicht was.. Ons geduld werd meteen getest. Even een dagje naar de supermarkt. Deze dag hebben we voornamelijk op Meshack (zoon van Maria) en Maria gewacht, omdat ze ‘ dingen’ moesten doen. Daarna hebben we nog 1.5uur file mogen meepakken op de terugweg.
Na het ontbijt hebben we niks meer gegeten. Toen we om 8 bijna van ons graatje gingen, zijn we toch gaan vragen wanneer we gingen eten. Toen kregen we te horen dat je eten moest pakken wanneer je honger had en dat er geen vaste tijd was (nu weten we dat tussen 8 en 9 iedereen begint met eten).
Zondag: dag 3
Zes uur opstaan om naar de kerk te gaan, gaap! Helaas ging onze wekker niet af en moesten we in 5 minuten onszelf kerkklaar maken. De rest bleek ook niet om half 7 klaar te zijn, waardoor we de eerste gebeden gemist hadden. De kerk bestaat verder uit dansen, zingen en schreeuwen. Het geeft wel een warm gevoel af en je wordt er vrolijk van. Een soort van gospel idee.
Maandag: dag 4
7u ‘s ochtends: op naar Patmo (bijna te laat, dus rennen door de zon, puf puf)! Eerste hebben we een rondleiding gehad op de school en hebben we kennis gemaakt met de leraren. Op school hebben ze groep 2 tm 7. Groep 1 bestaat wel maar hebben ze niet. Deze moest nog verbeterd worden qua onderwijs en bovendien hebben ze er toch geen ruimte voor. Verder is er ook nog de nursery. Deze bestaat uit beginners, middle en top class. Ook in dit gebouw, geen ramen.
In overleg is besloten dat wij groep 2 en 3 Engelse en wiskunde les gaan geven. Voor de jongere kinderen in de nursery gaan we iedere week een verhaal voorlezen en we gaan met ze handarbeiden, zodat ze niet worden overgeslagen. Verder werd ons gevraagd of we ze wilden leren om mandjes te weven en eenden te houden. We hebben toen maar eerlijk toegegeven dat we hier niet zoveel kennis van hebben. De kinderen die niet de mogelijkheid hebben om na school naar huis te gaan, worden ondergebracht in een hostel. Maria heeft dichtbij de school een huis gekocht en een housekeeper aangenomen om voor deze kinderen te zorgen.
Dinsdag: dag 5
Vandaag hebben we voor de eerste keer echt meegedraaid op school. Eerst wiskunde voor groep 3. Wij: Goodmorning! Kinderen in koor: Goodmorning teachers! Wij: How are you? Kinderen in koor: We are fine, thank you, and how are you too? Wij: we are fine, thank you (teacher hope snauwt: fine, sit!) Teacher Hope gaf de les en wij observeerden. Toen er nog een kwartiertje over was kregen wij het krijtje en zei teacher Hope: now you teach! Uhh, ja, oke! Toch ging de les goed. We hadden de kans om ons een beetje voor te bereiden, omdat we de schoolboeken maandag al gekregen hadden. Hierna Engels. Wanneer de kinderen het niet goed doen, of iets fout hebben opgeschreven, wordt meteen gebruik gemaakt van lijfstraffen. Deze bestaan uit: oren trekken, velletjes knijpen, op het hoofd slaan en bij de oudere klassen wordt zelfs een lineaal gebruikt om op de vingers te slaan. Erg naar, op dit moment begint de cultuurschok flink door te dringen.
In de klas is orde erg belangrijk. Toch lopen de kinderen door de klas om die ene gum te vinden of hun schrift te zoeken, of omdat ze toch liever met drie aan een tafeltje zitten. Jullie snappen het wel. De kinderen zijn erg enthousiast. Ze willen allemaal het goede antwoord geven. Dit laten ze merken door in hun vingers te knippen of gewoon naar voren te rennen. Grapjes worden niet gemaakt en ze weten dus ook niet hoe ze op die van ons moeten reageren. Toen Chris ze vertelden dat ze hen met lijm aan de stoel zou vastplakken als ze nog van hun plaats kwamen, keken ze erg geschrokken (zelfs toen Chris lachte en liet blijken dat ze een grapje maakte). Wanneer je ze persoonlijk gaat helpen, zijn ze erg verlegen en durven bijna niets te zeggen. Dit is normaal namelijk het moment dat teacher Hope ze straft.
Verder was er een jongetje in de klas die striemen in zijn gezicht had en een litteken bij zijn oog. Hieraan was af te lezen dat hij thuis ook geslagen werd. Deze jongen was erg bang als je naast hem kwam zitten om hem te helpen. Bij elke beweging die we maakten, schrok hij en bewoog hij opzij. Wat er is gebeurd, is onbegrijpelijk voor ons en zo ontzettend zielig..
Toen kregen we te horen dat vanaf 8 december de school een maand vakantie heeft. Natuurlijk konden we hier niet eerder achterkomen. Maar geen zorgen! Eerder terugkomen zit er niet in, kerst wordt bij het gezin van Maria gevierd en safari’s in Arusha en een klein beetje relaxen op Zanzibar staat op de planning. Maria heeft ons gevraagd om bij de slow learners (deze moeten we in de komende weken gaan ontdekken) thuis langs te gaan. Hier zullen we met de ouders gaan praten en de thuisomgeving bekijken. Zo hopen we erachter te komen waarom juist deze kinderen langzaam leren. Hierover zullen we een rapport schrijven waarin we ook gaan proberen advies te geven. Maria gelooft als een van de weinigen dat slaan niet altijd helpt.
Verder was opmerkelijk dat de kinderen allemaal onze haren willen aanraken. Over het algemeen willen ze ons sowieso graag aanraken.
Woensdag: dag 6
De eerste vrije dag. Donderdag en vrijdag hebben we namelijk ook vrij. Groep 5 heeft examens, waardoor de rest van de school vrij heeft, inclusief de leraren. Een mooi dagje om lekker naar het strand te gaan. Eerst met de bus. Toen nog een bus. Toen de ferry. Een stukje lopen. En het laatste stuk met de bajaji (zo’n karretje met drie wielen, die iedereen kent uit de bollywoodfilms). Deze worden hier als openbaar vervoer veel gebruikt. Volgens Maria zijn ze levensgevaarlijk, wij zijn het met haar eens.. Wat een reis. Het strand bleek een mooi resort te zijn met wit strand, palmbomen en rieten parasols met ligbedden. Heeeerlijk. Zwemmen was er helaas niet bij, aangezien de eerste 50 meter (gewoon lang) minder dan een centimeter diep was. Tijdens het wandelingetje over de ‘zee’ zag Chris een mooie schelp. Ze wilde deze laten zien toen ze zag dat er een beest met lange poten in zat. Chris: Kijk eens Eva! Eva: nee nee, niet laten zien, niet laten zien! Verder was er een mooi zwembad. Toen Meshack hierin sprong, moest hij meteen betalen (10000 shilling, ongeveer 5 euro, voor 1 duikje). Uit principe hebben we dus geen duikje genomen. Na het leegdrinken van een kokosnoot, waar Eva’s hoofd volledig in verdween, gingen we een beetje verbrand weer terug naar huis.
Hier begint het verhaal pas echt!
Het was zo druk dat we het eerste stuk gelopen hebben. Bij de volgende bushalte hebben we drie bussen voorbij laten gaan omdat ze te vol zaten. Meshack: de volgende bus MOETEN we hebben, omdat hij moe was. Geen probleem voor Chris en Eva! Proppen, duwen en je spullen beschermen tegen zakkenrollers. We propten ons in een bomvolle bus (mensen zaten en stonden volledig tegen elkaar aan) en daarna kwamen er nog minstens tien man bij. Een vrouw begon te roepen: wazungu (blanke)! Alsof we er niks van snapten en niet genoeg ‘doorpropten’. Mensen hingen door de deur naar buiten. Verder hingen mensen aan de buitenkant van de bus. Bij een stop probeerden mensen via het raam je dichter op elkaar te duwen, zodat er nog meer mensen in konden. Voor de mensen met claustrofobie (Lieve mama Jennie), stap in Tanzania tijdens de spits nooit in een dala dala busje! En niet te vergeten nog even in de file. In het busje was het zo warm en er was zo weinig zuurstof dat, ja je raadt het al, Chris van haar stokje ging. Tien minuutjes later konden we de bus uit en Chris voelde zich meteen wat beter.
Thuis wachtte ons nog een verassing. We kwamen op onze kamer, deze was overhoop gehaald en overal leek bloed op te zitten. Het bed, de toilettassen, de pyjama, in de koffers en op de vloer. Zelfs de afterbite stift was rood gekleurd. Meteen kwamen Meshack en Maria erbij. Het meisje wat hier tijdelijk in huis woont, Caren (7 jaar), was wel eens vaker op onze kamer geweest. De koekjes verdwenen en ineens had ze dezelfde nagellak op als Chris.. Maria haalde haar uit bed en liet haar zien wat er gebeurd was. Ze loog dat ze een gum aan het zoeken was. Maria dacht dat Caren met sap had geknoeid. Wij waren eigenlijk overtuigd van het feit dat het bloed was. Maria ging een stok halen en heeft Karen gestraft. Akelig om te horen. Helaas is het hier de enige straf die ze kennen. Wel moeten we zeggen dat volgens Maria’s zoons dit de eerste keer was dat ze iemand sloeg. Hen heeft ze nooit geslagen. Later op de avond kwamen we erachter dat een van Eva’s scheermesjes mistte.
De volgende dag hebben we Caren gevraagd of ze een mesje had. Toen kwam ze eerst schijnheilig met een puntenslijper aan (dat is een los gilletmesje). Toen we haar lieten zien wat voor mesje we bedoelde en Meshack in Swahili aandrong, haalde ze het scheermesje uit haar kamer en gaf het terug. Op het scheermesje zaten een paar zwarte krulhaartjes. We hebben het mesje meteen weggegooid (familie, geen zorgen!!) en de kamer heeft meteen een grote schoonmaak gekregen. Maria gaf ons ook nieuwe bedlakens. Een dag die zo fijn begon, bleek uiteindelijk een van de heftigste dagen te zijn.
Donderdag: dag 7
We hadden aangeboden om te koken voor de familie omdat iedereen hier woont. Eerst boodschappen doen voor het elftal, toen koken voor het elftal. Het koken duurde van half 5 tot half 9. We hadden het fornuis en de pannen iets te hoog ingeschat. Daarna hebben we uiteraard schoongemaakt en de afwas gedaan tot half 11. Toch heeft de familie genoten van onze aardappeltjes en hamburgers met alles erop en eraan. Zelfs oma at het op, nadat ze de hele hamburger ontleed had.
Vrijdag: dag 8
Vandaag de hele dag op de bank gehangen en slechte tanzaniaanse soaps gekeken. Verder hebben we ons eerste uitje met zijn tweeen gemaakt. We gingen wat drinken in een bar (rieten hut) om de hoek. Hier bood de chef ons (gratis) wat soep aan. Dit bleek vissoep te zijn (jeeej alweeeeeeer vis). Verder lag er nog een soort vlees op het bordje. Eva heeft dit verstandig laten liggen. Chris begreep later waarom ze stoppels op haar tong voelde. Het bleek rauwe koeienpoot te zijn. Verder wilde een man van de masai graag ons telefoonnummer. Het duurde ongeveer 10 minuten voordat hij met handen en voeten had uitgelegd wat hij wilde. Hij sprak alleen Swahili. Kun je nagaan wat een ontzettend leuk telefoongesprek dit zou zijn geworden. We hebben ons nummer dus maar niet gegeven.
Zaterdag: dag 9
Eva werd wakker met veel pijn in haar schouderbladen. Dit komt waarschijnlijk door het matras wat flink is doorgezakt. Gelukkig kon Eva vandaag toch mee na een massage van Maria. We krijgen zelfs een ander matras wat kennelijk nog ergens stond en nooit gebruikt wordt omdat ze het zelf te hard vinden.
Vandaag zijn we naar een boekenwinkel geweest om wat voorleesboeken te kopen voor de kinderen in de nursery. Ook hebben we rondgelopen op de drukste winkelstraat (markt): kariakoo in Dar es Salaam. Eva werd gezakkenrold. Dit was echter de eerste keer dat Eva verstandig NIKS in haar zakken had gestopt. De hand die ze voelde rondzoeken, kreeg dus lekker niks te pakken. Op de markt hebben we twee kitenge’s gekocht. Dit zijn de bekende Afrikaanse omknoopdoeken. Hier gaan we later ook nog kleding en eventueel een tas van laten maken.
Op dit moment zijn we moe en hebben we het warm van de thee (gekookte melk met pure thee). Nu gaan we weer lekker slapen om morgen naar de kerk te gaan. Deze keer gaan we naar de tweede dienst en hoeven we pas om 8 uur op te staan.
Op naar het volgende avontuur! Tot schrijvens!
Vrijdag zijn we aangekomen in Dar es Salaam. Het duurde een tijd voordat we uitgevonden hadden dat het tijdsverschil toch echt maar 1 uur is.. Het eerste vliegtuig was super. Veel ruimte en een scherm op iedere stoel waarop je vanalles kon doen. We hebben er zeker 15 minuten over gedaan om de film ‘brave’ op hetzelfde moment te starten. We wilden hem natuurlijk wel SAMEN kijken.. Op naar het volgende vliegtuig. In Doha dachten we dat we genoeg tijd hadden om rond te lopen op het vliegveld. We vlogen om 2.10u. Toppie, dan zorgen we dat we om 2.10 door de gate gaan. Toevallig liepen we eerder nog een keer langs de gate, waardoor we zagen dat iedereen al door de gate ging. Toen beseften we ons pas dat we eerder door de gate moesten omdat we om 2.10u vlogen.. In dit vliegtuig was weinig ruimte en de schermpjes ontbraken. De nekkussentjes die we voor de hoofdprijs op het vliegveld hadden gekocht, vielen vies tegen. Verder was er een gekke chinees die het nodig vond om zijn slaapmaskertje als mondkapje te gebuiken.
Om ongeveer 8u locale tijd kwamen we aan in Dar Es Salaam. Gebroken door een nacht zonder slaap, dachten we even slim de corruptie te vermijden. Voor ons visum moesten we in de rij staan en een man liep vast langs om het geld te collecteren en onze formulieren in te nemen. Wij zeiden natuurlijk dat we wilden wachten tot we bij het loket waren. Later kwamen we er via een aantal denen achter dat dit de gangbare procedure was. Hierdoor moesten we de man vragen of hij ons alsnog wilde helpen en natuurlijk waren we hierdoor als laatste aan de beurt. Welkom in Tanzania!
Buiten bood iedereen ons een taxi aan, maar wij vertelden ze hoopvol dat vrienden ons kwamen ophalen. Een uur en 26 telefoontjes later was er eindelijk iemand onderweg om ons naar Maria’s huis te brengen. Maria bleek op safari te zijn, achteraf hoorden we dat dit een conferentie was.. In huis kregen we een kamer met een tweepersoonsbed. Hier maakten we gelijk even drie uurtjes gebruik van, nadat Eva al 3 keer op de bank in slaap was gevallen. Verder heeft het huis geen ramen. Dat heb je toch niet nodig. Een klamboe hing al in de kamer. Na drie uurtjes werden we wakker gemaakt voor de lunch (ons ontbijt): Vissenkoppen. Niet nadenken, niet kijken, gewoon eten. Toen wilden we gaan pinnen. Na een hobbelige reis ernaartoe, bleek dat de pinautomaat leeg was. Hoe konden we dat nou vergeten, het was laat op de dag..
Zaterdag: dag 2
Wakker worden! De moslims groeten je om 5u omdat ze hun gebed met de hele omgeving delen door het door een luidspreker te schreeuwen (hoewel maar een klein deel in de omgeving moslim is). Iets later als je denkt dat je slaapt, word je wakker gemaakt door een haan en een ander mislukt krijsend beest. Ze lijken een wedstrijdje te doen: wie krijst het hardst?! Voor Eva is het vanaf 5u tijd voor oordopjes, waardoor ze ‘s ochtends de wekker niet meer hoort.. Na nacht 1 konden we ook meteen genieten van het feit dat de klamboe niet mugdicht was.. Ons geduld werd meteen getest. Even een dagje naar de supermarkt. Deze dag hebben we voornamelijk op Meshack (zoon van Maria) en Maria gewacht, omdat ze ‘ dingen’ moesten doen. Daarna hebben we nog 1.5uur file mogen meepakken op de terugweg.
Na het ontbijt hebben we niks meer gegeten. Toen we om 8 bijna van ons graatje gingen, zijn we toch gaan vragen wanneer we gingen eten. Toen kregen we te horen dat je eten moest pakken wanneer je honger had en dat er geen vaste tijd was (nu weten we dat tussen 8 en 9 iedereen begint met eten).
Zondag: dag 3
Zes uur opstaan om naar de kerk te gaan, gaap! Helaas ging onze wekker niet af en moesten we in 5 minuten onszelf kerkklaar maken. De rest bleek ook niet om half 7 klaar te zijn, waardoor we de eerste gebeden gemist hadden. De kerk bestaat verder uit dansen, zingen en schreeuwen. Het geeft wel een warm gevoel af en je wordt er vrolijk van. Een soort van gospel idee.
Maandag: dag 4
7u ‘s ochtends: op naar Patmo (bijna te laat, dus rennen door de zon, puf puf)! Eerste hebben we een rondleiding gehad op de school en hebben we kennis gemaakt met de leraren. Op school hebben ze groep 2 tm 7. Groep 1 bestaat wel maar hebben ze niet. Deze moest nog verbeterd worden qua onderwijs en bovendien hebben ze er toch geen ruimte voor. Verder is er ook nog de nursery. Deze bestaat uit beginners, middle en top class. Ook in dit gebouw, geen ramen.
In overleg is besloten dat wij groep 2 en 3 Engelse en wiskunde les gaan geven. Voor de jongere kinderen in de nursery gaan we iedere week een verhaal voorlezen en we gaan met ze handarbeiden, zodat ze niet worden overgeslagen. Verder werd ons gevraagd of we ze wilden leren om mandjes te weven en eenden te houden. We hebben toen maar eerlijk toegegeven dat we hier niet zoveel kennis van hebben. De kinderen die niet de mogelijkheid hebben om na school naar huis te gaan, worden ondergebracht in een hostel. Maria heeft dichtbij de school een huis gekocht en een housekeeper aangenomen om voor deze kinderen te zorgen.
Dinsdag: dag 5
Vandaag hebben we voor de eerste keer echt meegedraaid op school. Eerst wiskunde voor groep 3. Wij: Goodmorning! Kinderen in koor: Goodmorning teachers! Wij: How are you? Kinderen in koor: We are fine, thank you, and how are you too? Wij: we are fine, thank you (teacher hope snauwt: fine, sit!) Teacher Hope gaf de les en wij observeerden. Toen er nog een kwartiertje over was kregen wij het krijtje en zei teacher Hope: now you teach! Uhh, ja, oke! Toch ging de les goed. We hadden de kans om ons een beetje voor te bereiden, omdat we de schoolboeken maandag al gekregen hadden. Hierna Engels. Wanneer de kinderen het niet goed doen, of iets fout hebben opgeschreven, wordt meteen gebruik gemaakt van lijfstraffen. Deze bestaan uit: oren trekken, velletjes knijpen, op het hoofd slaan en bij de oudere klassen wordt zelfs een lineaal gebruikt om op de vingers te slaan. Erg naar, op dit moment begint de cultuurschok flink door te dringen.
In de klas is orde erg belangrijk. Toch lopen de kinderen door de klas om die ene gum te vinden of hun schrift te zoeken, of omdat ze toch liever met drie aan een tafeltje zitten. Jullie snappen het wel. De kinderen zijn erg enthousiast. Ze willen allemaal het goede antwoord geven. Dit laten ze merken door in hun vingers te knippen of gewoon naar voren te rennen. Grapjes worden niet gemaakt en ze weten dus ook niet hoe ze op die van ons moeten reageren. Toen Chris ze vertelden dat ze hen met lijm aan de stoel zou vastplakken als ze nog van hun plaats kwamen, keken ze erg geschrokken (zelfs toen Chris lachte en liet blijken dat ze een grapje maakte). Wanneer je ze persoonlijk gaat helpen, zijn ze erg verlegen en durven bijna niets te zeggen. Dit is normaal namelijk het moment dat teacher Hope ze straft.
Verder was er een jongetje in de klas die striemen in zijn gezicht had en een litteken bij zijn oog. Hieraan was af te lezen dat hij thuis ook geslagen werd. Deze jongen was erg bang als je naast hem kwam zitten om hem te helpen. Bij elke beweging die we maakten, schrok hij en bewoog hij opzij. Wat er is gebeurd, is onbegrijpelijk voor ons en zo ontzettend zielig..
Toen kregen we te horen dat vanaf 8 december de school een maand vakantie heeft. Natuurlijk konden we hier niet eerder achterkomen. Maar geen zorgen! Eerder terugkomen zit er niet in, kerst wordt bij het gezin van Maria gevierd en safari’s in Arusha en een klein beetje relaxen op Zanzibar staat op de planning. Maria heeft ons gevraagd om bij de slow learners (deze moeten we in de komende weken gaan ontdekken) thuis langs te gaan. Hier zullen we met de ouders gaan praten en de thuisomgeving bekijken. Zo hopen we erachter te komen waarom juist deze kinderen langzaam leren. Hierover zullen we een rapport schrijven waarin we ook gaan proberen advies te geven. Maria gelooft als een van de weinigen dat slaan niet altijd helpt.
Verder was opmerkelijk dat de kinderen allemaal onze haren willen aanraken. Over het algemeen willen ze ons sowieso graag aanraken.
Woensdag: dag 6
De eerste vrije dag. Donderdag en vrijdag hebben we namelijk ook vrij. Groep 5 heeft examens, waardoor de rest van de school vrij heeft, inclusief de leraren. Een mooi dagje om lekker naar het strand te gaan. Eerst met de bus. Toen nog een bus. Toen de ferry. Een stukje lopen. En het laatste stuk met de bajaji (zo’n karretje met drie wielen, die iedereen kent uit de bollywoodfilms). Deze worden hier als openbaar vervoer veel gebruikt. Volgens Maria zijn ze levensgevaarlijk, wij zijn het met haar eens.. Wat een reis. Het strand bleek een mooi resort te zijn met wit strand, palmbomen en rieten parasols met ligbedden. Heeeerlijk. Zwemmen was er helaas niet bij, aangezien de eerste 50 meter (gewoon lang) minder dan een centimeter diep was. Tijdens het wandelingetje over de ‘zee’ zag Chris een mooie schelp. Ze wilde deze laten zien toen ze zag dat er een beest met lange poten in zat. Chris: Kijk eens Eva! Eva: nee nee, niet laten zien, niet laten zien! Verder was er een mooi zwembad. Toen Meshack hierin sprong, moest hij meteen betalen (10000 shilling, ongeveer 5 euro, voor 1 duikje). Uit principe hebben we dus geen duikje genomen. Na het leegdrinken van een kokosnoot, waar Eva’s hoofd volledig in verdween, gingen we een beetje verbrand weer terug naar huis.
Hier begint het verhaal pas echt!
Het was zo druk dat we het eerste stuk gelopen hebben. Bij de volgende bushalte hebben we drie bussen voorbij laten gaan omdat ze te vol zaten. Meshack: de volgende bus MOETEN we hebben, omdat hij moe was. Geen probleem voor Chris en Eva! Proppen, duwen en je spullen beschermen tegen zakkenrollers. We propten ons in een bomvolle bus (mensen zaten en stonden volledig tegen elkaar aan) en daarna kwamen er nog minstens tien man bij. Een vrouw begon te roepen: wazungu (blanke)! Alsof we er niks van snapten en niet genoeg ‘doorpropten’. Mensen hingen door de deur naar buiten. Verder hingen mensen aan de buitenkant van de bus. Bij een stop probeerden mensen via het raam je dichter op elkaar te duwen, zodat er nog meer mensen in konden. Voor de mensen met claustrofobie (Lieve mama Jennie), stap in Tanzania tijdens de spits nooit in een dala dala busje! En niet te vergeten nog even in de file. In het busje was het zo warm en er was zo weinig zuurstof dat, ja je raadt het al, Chris van haar stokje ging. Tien minuutjes later konden we de bus uit en Chris voelde zich meteen wat beter.
Thuis wachtte ons nog een verassing. We kwamen op onze kamer, deze was overhoop gehaald en overal leek bloed op te zitten. Het bed, de toilettassen, de pyjama, in de koffers en op de vloer. Zelfs de afterbite stift was rood gekleurd. Meteen kwamen Meshack en Maria erbij. Het meisje wat hier tijdelijk in huis woont, Caren (7 jaar), was wel eens vaker op onze kamer geweest. De koekjes verdwenen en ineens had ze dezelfde nagellak op als Chris.. Maria haalde haar uit bed en liet haar zien wat er gebeurd was. Ze loog dat ze een gum aan het zoeken was. Maria dacht dat Caren met sap had geknoeid. Wij waren eigenlijk overtuigd van het feit dat het bloed was. Maria ging een stok halen en heeft Karen gestraft. Akelig om te horen. Helaas is het hier de enige straf die ze kennen. Wel moeten we zeggen dat volgens Maria’s zoons dit de eerste keer was dat ze iemand sloeg. Hen heeft ze nooit geslagen. Later op de avond kwamen we erachter dat een van Eva’s scheermesjes mistte.
De volgende dag hebben we Caren gevraagd of ze een mesje had. Toen kwam ze eerst schijnheilig met een puntenslijper aan (dat is een los gilletmesje). Toen we haar lieten zien wat voor mesje we bedoelde en Meshack in Swahili aandrong, haalde ze het scheermesje uit haar kamer en gaf het terug. Op het scheermesje zaten een paar zwarte krulhaartjes. We hebben het mesje meteen weggegooid (familie, geen zorgen!!) en de kamer heeft meteen een grote schoonmaak gekregen. Maria gaf ons ook nieuwe bedlakens. Een dag die zo fijn begon, bleek uiteindelijk een van de heftigste dagen te zijn.
Donderdag: dag 7
We hadden aangeboden om te koken voor de familie omdat iedereen hier woont. Eerst boodschappen doen voor het elftal, toen koken voor het elftal. Het koken duurde van half 5 tot half 9. We hadden het fornuis en de pannen iets te hoog ingeschat. Daarna hebben we uiteraard schoongemaakt en de afwas gedaan tot half 11. Toch heeft de familie genoten van onze aardappeltjes en hamburgers met alles erop en eraan. Zelfs oma at het op, nadat ze de hele hamburger ontleed had.
Vrijdag: dag 8
Vandaag de hele dag op de bank gehangen en slechte tanzaniaanse soaps gekeken. Verder hebben we ons eerste uitje met zijn tweeen gemaakt. We gingen wat drinken in een bar (rieten hut) om de hoek. Hier bood de chef ons (gratis) wat soep aan. Dit bleek vissoep te zijn (jeeej alweeeeeeer vis). Verder lag er nog een soort vlees op het bordje. Eva heeft dit verstandig laten liggen. Chris begreep later waarom ze stoppels op haar tong voelde. Het bleek rauwe koeienpoot te zijn. Verder wilde een man van de masai graag ons telefoonnummer. Het duurde ongeveer 10 minuten voordat hij met handen en voeten had uitgelegd wat hij wilde. Hij sprak alleen Swahili. Kun je nagaan wat een ontzettend leuk telefoongesprek dit zou zijn geworden. We hebben ons nummer dus maar niet gegeven.
Zaterdag: dag 9
Eva werd wakker met veel pijn in haar schouderbladen. Dit komt waarschijnlijk door het matras wat flink is doorgezakt. Gelukkig kon Eva vandaag toch mee na een massage van Maria. We krijgen zelfs een ander matras wat kennelijk nog ergens stond en nooit gebruikt wordt omdat ze het zelf te hard vinden.
Vandaag zijn we naar een boekenwinkel geweest om wat voorleesboeken te kopen voor de kinderen in de nursery. Ook hebben we rondgelopen op de drukste winkelstraat (markt): kariakoo in Dar es Salaam. Eva werd gezakkenrold. Dit was echter de eerste keer dat Eva verstandig NIKS in haar zakken had gestopt. De hand die ze voelde rondzoeken, kreeg dus lekker niks te pakken. Op de markt hebben we twee kitenge’s gekocht. Dit zijn de bekende Afrikaanse omknoopdoeken. Hier gaan we later ook nog kleding en eventueel een tas van laten maken.
Op dit moment zijn we moe en hebben we het warm van de thee (gekookte melk met pure thee). Nu gaan we weer lekker slapen om morgen naar de kerk te gaan. Deze keer gaan we naar de tweede dienst en hoeven we pas om 8 uur op te staan.
Op naar het volgende avontuur! Tot schrijvens!
-
10 November 2012 - 20:19
Daphne :
Hee meiden!
Wat leuk om allemaal te horen zeg!
Maar vooral heel fijn om te horen dat jullie goed en veilig zijn aangekomen!:)
Geniet van jullie reis en avonturen! En ik ben zeer benieuwd naar jullie volgende verhaal!!
Xx -
10 November 2012 - 22:17
Dian:
Hey meiden,
Wat super leuk om jullie verhalen te lezen :)
Ben benieuwd daar de volgende update
Geniet ervan! xx Dian -
11 November 2012 - 02:01
Roos B.:
Wat een verhaal zeg! Heel leuk om te lezen, maar blijf goed opletten! (nu klink ik als een bezorgde moeder haha)
Veel plezier en geef de kindjes maar veel liefde!
-
11 November 2012 - 09:51
Joelle :
Hey Meiden!
Echt suuuuuuuuuuuper gaaf om jullie verhaal te lezen!
Chris, ik hoor gewoon letterlijk jou stem in mijn hoofd als ik het verhaal lees en zie echt alles voor me XD.
Nog veel plezier en veel succes!
PS: Ik hoop niet dat jullie die lijfstraffen overnemen!
-
11 November 2012 - 11:20
Berne:
Jeutje wat een verhaal!! Klinkt alsof ik toch best wel had moeten wennen, cultuur shock! Maar t klinkt ook alsof het daar schitterend mooi is:) en heel heel heel interessant hoe die mensen leven! Wauw.
Nu al zin om jullie volgende verhaal te lezen! Geniet heel erg van jullie mooie avontuur!!!
Kus!! -
11 November 2012 - 12:15
Arnoud:
Prachtig dat jullie je belevenissen zo bij houden, het thuisfront is uiteraard enorm benieuwd! 'Even wennen' is wel het understatement van het jaar. Chris, altijd al gedacht dat je nog 's wiskundeles zou gaan geven...
Toch ook nog even als bezorgde vader (mag, want dat ben ik) : meiden, wees voorzichtig met wat je eet en drinkt! Heb een fantastische tijd en kom heelhuids weer terug. X -
11 November 2012 - 12:27
Joyce:
Hoi meiden,
Ik heb me kapot gelachen om jullie verhalen! Leuk geschreven en fijn dat jullie goed en veilig (uiteindelijk) aangekomen zijn!
Veel plezier daar en ik kijk uit naar de volgende (dramatische ;)) verhalen!
Xx -
11 November 2012 - 12:45
Jennie:
Hoi meisjes,
Wat een belevenissen!!
Hoop dat jullie voorzichtig blijven met eten (koeiepoten ;( brrr) en drinken.
Misschien moet je je zakken dichtnaaien of spelden voor je weggaat.
Wel erg om te lezen dat die kinderen zo bang zijn. Maar ze zullen vast in de gaten
krijgen dat jullie niet aan oren trekken en velletjes knijpen en slaan.
Veel plezier en ik kijk uit naar het volgende reisverslag.
Dikke knuffel -
11 November 2012 - 12:48
Jennie:
Heb btw voor Oma het reisverslag geprint zodat ze ook mee kan lezen.
Ook veel liefs van haar uiteraard!! -
12 November 2012 - 10:29
Dirk En Desiree:
Hoi meiden,
Wat een avonturen zeg! Het lijkt ons zeer bijzonder wat jullie mee maken. Veel succes en plezier en wees maar lief voor de kindjes daar (hartverscheurend om te lezen)
Groetjes van ons -
12 November 2012 - 14:29
Tessa Pannie:
Oh meiden, wat een heerlijk herkenbare verhalen! Welkom in Afrika, haha :)
Jullie gaan me daar toch een partij geduld leren opbrengen, jullie komen vast helemaal nonchalant terug ;-). En in de kerk lekker dansen en zingen, heerlijk!
Btw, een man die van tevoren geld komt innen vóór het loket had ik ook met een stralende glimlach keihard afgewezen, haha!
Jeetje, wat een cultuurshock in de klas. Maar wel mooi om mee te maken! Gelukkig gelooft die Maria er nog wel in dat lijfstraffen niet de juiste oplossing zijn.
Natuurlijk willen ze jullie graag aanraken, jullie zijn blond, haha!
Ohjee Chris, van je stokje in de bus. Maar wel al snel bijgekomen dus, lees ik? Maakten ze toen tenminste wel een beetje plaats?
Oh bah, wat een naar verhaal van dat bloed en het scheermesje. Akelig gewoon.
Fijn dat jullie wel nieuwe lakens kregen. Inderdaad, wat een heftige eerste dag moet dat geweest zijn.
Wat stoer dat jullie meteen de eerste week julliezelf uitdaagden door te gaan koken voor de hele familie, superleuk!
Zo, als afsluiter van de week ook nog een zakkenroller tegenkomen. Oef, wat zullen jullie blij zijn dat je niks bij had, Eva!
Wat een avonturen dames! En dat in 1 week! Geniet ervan! Ik weet zeker dat jullie 8 december ook nog helemaal niet terug wíllen joh :)
Veel liefs!! Pas goed op jullie zelf en op elkaar.
xxx -
12 November 2012 - 17:20
Pauline:
Meiden,
ik zat al met smart te wachten op jullie eerste verhaaltje. Wat een belevenissen nu al zeg! Erg leuk om te lezen, ben benieuwd wat er nog meer te wachten staat. Erg typisch trouwens dat die school in december een maand dicht gaat :s...en vreselijk natuurlijk dat je dat moet opvullen met reizen en uitstapjes ;). Geniet ervan en pas goed op jezelf.
Liefs en een dikke kus -
12 November 2012 - 17:20
Pauline:
Meiden,
ik zat al met smart te wachten op jullie eerste verhaaltje. Wat een belevenissen nu al zeg! Erg leuk om te lezen, ben benieuwd wat er nog meer te wachten staat. Erg typisch trouwens dat die school in december een maand dicht gaat :s...en vreselijk natuurlijk dat je dat moet opvullen met reizen en uitstapjes ;). Geniet ervan en pas goed op jezelf.
Liefs en een dikke kus -
12 November 2012 - 18:53
Pe:
Hoi Chris en Eva,
Goed om jullie verhaal te lezen.
En jammer om te horen dat veel dingen geen vooroordelen zijn, maar trieste werkelijkheid. Nu de school op 8 december al dicht gaat zal de tijd dat jullie er les geven te kort zijn om te laten zien dat het ook goed zonder lijfstraffen kan. Ik kijk uit naar jullie volgende verslag. Jammer dat jullie smsjes niet aankomen. Ik stuur wel gewone mails. Zorg goed voor jezelf! Mama Pé -
19 November 2012 - 16:58
Safia:
Hey Chris en Eva!
Wat een verhalen zeg! Leuk verteld ook ;-).
Jullie hebben al heftige dingen meegemaakt, maar ook veel moois en leuks.
Geniet er maar van :-)! Ben heeel benieuwd naar jullie volgende verhalen!
Liefs Safia -
04 December 2012 - 22:01
Annemarie Emmerik:
Hallo dames, wat een geweldig leuke verhalen. Had jullie wel willen zien in de hele drukke bus. Krijg het al warm als ik er aan denk. Hoop dat jullie leuke en mooie dingen gaan zien als de school in december sluit.
Gaan jullie daarna nog terug naar de school??? Hoop dat jullie nog een hele leuke tijd tegemoet gaan.
Blijf jullie volgen
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
