Afscheid van school & reis naar Arusha

Hoi iedereen,

Dat is lang geleden. We hebben vanalles meegemaakt en weinig tijd gehad om te schrijven maar hier dan eindelijk toch een verhaal:

Onze laatste week op school is alweer een tijdje achter de rug. We hebben de bezoeken aan de ouders van de langzame leerlingen af gemaakt. Ze waren allemaal erg blij om ons te ontvangen. Madam Hope heeft ons ook nog even haar huis en haar zoontje laten zien. Deze had echter malaria en lag nogal ziek op de bank.

We hebben de tentamens begeleid van groep 2 en 3. De start was enigszins moeizaam. Er was namelijk een wiskunde tentamen verdwenen. Maar toen dit opnieuw uitgeprint was konden de kinderen beginnen. Ze konden nu ineens wel goed luisteren en geconcentreerd werken. Zelfs Cecilia, die altijd door de klas loopt en haar potlood opeet, was nu geconcentreerd bezig. Toch had nog steeds niet iedereen een potlood en een gum.

Na de tentamens konden we meteen beginnen met nakijken. De uitslagen waren over het algemeen goed.

Na het weekend hadden we een aantal dagen vrij. Het was niet duidelijk wanneer we onze laatste dag met de kinderen zouden hebben. Uiteindelijk bleek dit op dinsdag te zijn. Die dag was het ‘classparty’. Elk kind nam iets lekkers mee naar school. Het bord werd versierd en alle tafels werden aan de kant geschoven. Alle kinderen renden als wilde dieren door de klassen heen. Sommige leraren hadden activiteiten voorbereid. In klas 4 was een danswedstrijd. Speciaal voor ons deden de winnaars nog een keer hun dans. Het waren drie meiden die voor hun leeftijd nogal sexy dansten door flink met hun billen te schudden. In Nederland zou dit echt niet kunnen maar hier stonden de leraren enthousiast mee te klappen. In groep 5 werd er een stoelendans gehouden. Maar in een andere klas zat de lerares gewoon lekker achter haar bureau met haar telefoon te spelen..

Wij hadden onze zelfgemaakte springtouwen meegenomen. We hebben 5 kleine en een grote gemaakt. Met het grote springtouw zijn we van klas naar klas gegaan om met elke klas een tijdje te springen. Vooral inspringen vonden de kinderen lastig, maar er waren er een paar die het al konden. De kinderen vonden het zo leuk dat ze ook in de andere klassen kwamen kijken en mee wilden doen.

Daarna kwam het echte afscheid. Madam Mbaga nam ons nog eens langs elke klas. De kinderen moesten het eten wat ze hadden meegenomen met elkaar delen. Ze moesten dit ook met ons delen. Het is heel belangrijk dat de kinderen leren ‘sharen’ en daarom moest ieder cakeje wat gedeeld werd op de foto gezet worden. Een kind moest ons dan een koekje voeren, en dan werd de foto genomen. Na de eerste klas zaten we al propvol met cakejes, snoepjes, koekjes, chipjes, etc. Toen kwamen we er achter dat we nog langs alle andere klassen moesten om ook met hen te delen. Drie kilo zwaarder en een uur later hadden we alle klassen gehad.
Toen kwam het afscheid van de leraren. We gingen in een klas zitten, allemaal in een grote kring. Iedereen kreeg een flesje frisdrank en Madam Mbaga had een mooie cake gebakken. Er werd een mooie speech gehouden. Ze hebben ons bedankt, gezegd dat we altijd terug mochten komen en dat we voor de kinderen, de leraren en de ouders echt iets hebben kunnen betekenen. Hierna hebben wij iedereen bedankt met een praatje. Daarna mochten we de taart aansnijden (Dit is hier ook een belangrijk moment en moet dus op de foto) en uitdelen. Als afscheidskado kregen we allebei een kanga. Dit is een afrikaanse doek. Het afscheid was echt heel leuk en we beseften ons toen pas echt dat alle leraren onze hulp echt hebben gewaardeerd.

Vervolgens riepen ze alle kinderen buiten bij elkaar en vertelde madam Mbaga dat dit onze laatste dag op school zou zijn. Wij mochten de kinderen ook nog even toespreken. Toen we zeiden dat we ze nooit zouden vergeten waren ze helemaal blij. Hierna zongen alle kinderen samen het volkslied, dit was heel mooi om te horen. Daarna mochten de kinderen ons allemaal komen omhelzen. Dit betekende dat er ongeveer 150 kinderen op ons af renden om allemaal afscheid van ons te nemen. Door het geduw en getrek van alle enthousiaste kinderen lagen we bijna op de grond. Eva heeft nog ongeveer de helft van haar haar verloren in deze strijd. Het afscheid van de kinderen heeft veel indruk op ons gemaakt. We beseften ons toen dat we ze misschien nooit meer zouden zien.

De volgende zaterdag kwamen de ouders naar school om de rapporten van hun kinderen op te halen. Een aantal ouders namen hun kind nog mee. We vonden dit heel erg fijn omdat we toen sommige kinderen toch nog een keer konden zien. Veel kinderen waren erg verlegen nu hun ouders er bij waren. De vader van Paulo nam Paulo echter niet mee. Hij kwam erg emotieloos en ongeinteresseerd binnen lopen. Dit werd Eva even te veel, ze besefte zich toen pas echt in wat voor thuissituatie Paulo eigenlijk zat en wist dat ze hem echt heel erg zou gaan missen.

Inmiddels hebben we alle rapporten over de huisbezoeken geschreven. Het was een stuk meer werk dan we in eerste instantie gedacht hadden.

En toen begon de vakantie: Op naar Arusha.
We vertrokken om 7 uur vanaf het busstation in Dar es Salaam. Airco was aanwezig als arko: Alle Ramen Kunnen Open. Op deze route was er geen file, dus met de wind door de raampjes was het nog best te doen. De reis duurde elf uur. Onderweg zijn we drie keer gestopt. De eerste keer duurde maarliefst twee minuten en de bus begon alweer te rijden voordat wij ingestapt waren. We mochten toch nog instappen om vervolgens door alle andere passagiers boos aangekeken te worden. De tweede stop was de middagpauze, ze hadden ons een half uur beloofd en dit werden echter maar twintig minute. Nu kunnen de afrikanen ineens wel op tijd zijn.
Veronica (dochter van de broer van Maria) kwam ons halen van de busstop in Arusha. Ze nam ons mee naar haar huis waar ze woont met haar ouders en haar dochtertje. Drie keer rechts, vijf keer links en waarschijnlijk een kapotte bumper van alle hobbels later kwamen we in een klein mais/bonenveld aan. Hier stond het huisje. Aan de andere kant lag een bananenplantage. Genoeg te eten dus!

Veronica is getrouwd met een Zweedse man en is dus een beetje europeser. Ze is altijd vrolijk en we kunnen elkaar goed begrijpen. Dat was fijn want dat hadden we bij Maria thuis nog niet gehad. Om te laten zien hoe openminded ze was vroeg ze elke dag wel eens of we misschien bier wilden drinken.

De eerste dag in Arusha zijn we met Veronica naar een zwembad gegaan. Dit was even lekker bijkomen van onze lange busreis. Veronica was ook degene die onze safari zou regelen. Uiteindelijk hebben we het hele programma een dag vantevoren nog voor mekaar gekregen.
We gingen twee dagen op safari (meer liet ons budget helaas niet toe). Op dag 1 gingen we naar lake Manyara. Op weg naar lake Manyara hebben we onze spullen en de kok (jaja we hadden een persoonlijke kok) op een camping dichtbij lake manyara achter gelaten. Onderweg kwamen we een giraffe tegen die langs de weg gezellig wat blaadjes van een boom stond te eten. Het park zelf was erg mooi. De natuur was afwisselend, het ene moment zat je in een bos, dan weer op de vlakte. Ook rondom het water leefden weer andere dieren. We hebben veel giraffen, zebras, apen en verschillende soorten bokken gezien. Er vlogen ook veel aparte vogels rond. (Onze gids was fan van adelaars). Eva heeft met de verrekijker nog een leguaan gespot. Volgens de gids was het een stuk hout, maar toen hij eens goed door de verrekijker keek bleek Eva toch echt gelijk te hebben. Als belonging kreeg ze hiervoor een ‘boks’ van de gids. Helaas hebben we geen leeuwen of luipaarden gezien. Wel zagen we de resten van een prooi van een luipaard in de boom hangen. Ook hebben we twee olifanten van heel dichtbij gezien. Dat was erg indrukwekkend!
‘s Avonds kwamen we aan op de camping. De kok had vanalles klaar gezet en de tent was al opgezet. We kregen heerlijk uitgebreid avondeten. Zo lekker hadden we in tijden niet meer gegeten! We raakten nog aan de praat met een nederlands stel dat ook op safari was. Na een gezellig avondje gingen we lekker slapen op onze brits in de tent.

Op dag twee gingen we naar de Masaivillage en de Ngorongoro krater. De Masai village bestond uit een groepje hutjes in een kring. De huisjes waren gemaakt uit een houten frame van de Kesha tree, hierop liggen lagen met gras en de buitenkant is ingesmeerd met koeienpoep om het te isoleren en waterdicht te maken. Het masaivolk zijn nomaden. De mannen trekken er elke dag op uit met hun koeien en geiten op zoek naar het beste gras. De vrouwen blijven achter. De hutten worden door de vrouwen gebouwd. In een hut slapen de ouders, de kinderen maar ook de kleine geitjes van dat gezin. Officieel zijn de Masai polygaam maar tegenwoordig komt het veel voor dat de mannen toch maar een vrouw hebben. Vroeger deelde de man een van zijn vrouwen met vrienden die op bezoek kwamen, maar ook dat komt tegenwoordig niet meer voor. Bij aankomst werden we begroet met een welkomslied/dans. Later zongen ze nog een krijgerslied waarbij de mannen heel hoog sprongen. Dit was een wedstrijd wie het hoogste sprong. Er woonden elf gezinnen in het dorp. Ieder gezin verkocht zijn eigen zelfgemaakte sierraden en souvenirs. We merkten dat het dorp hier hun inkomsten vandaan haalden want de prijzen waren belachelijk hoog, jammer. Toch hebben we wat mooie dingetjes gekocht.

Hierna reden we door naar de Ngorongoro krater. Eerst zijn we helemaal omhoog de berg op gereden. Van bovenaf hadden we prachtig uitzicht over de krater. Daarna moesten we weer de helft van de afstand naar beneden rijden om in de krater te komen. Dit is een uitgestrekte vlakte met weinig bomen. We konden de dieren dus erg goed zien. Groepen zebra’s en buffels en impala’s leefden dicht bij elkaar. Erg mooi om te zien. Toen we in de lunchpauze aan een klein meertje zaten te eten, kwam er een olifant aanlopen. Deze ging lekker met zijn voeten in het water staan terwijl hij de blaadjes van de kant af at. We konden dus heel dichtbij komen, wat gaaf was maar ook een beetje gevaarlijk. Na de lunchpauze zagen we ook nog nijlpaarden. Een van de nijlpaarden gaf een mooie show weg door zich steeds om te rollen in het water. Verder opende hij ver zijn bek zodat we zijn tanden konden zien. Hij liep ook nog de kant op, dus we konden de rest van hem ook goed zien. En als bonus ging hij op de kant staan poepen en zwiepte de poep over zijn rug en achterwerk heen. Mooie foto’s dus!

Toen we eigenlijk al bijna de krater uitreden kreeg de driver een oproep dat we leeuwen konden zien. We raceten met de jeep naar de plaats waar inderdaad een vrouwtje en een paar jonge mannetjesleeuwen in het gras lagen. We vonden dat ze wel erg geinteresseerd en dichtbij de buffels lagen. De gids verzekerde ons er echter van dat ze echt niet gingen jagen want dat doen mannetjes niet. Toch jaagden even later de leeuwen de buffels op waardoor ze er een van de groep konden afzonderen. De buffel probeerden de leeuwen weg te jagen en je kon zien dat de leeuwen best een beetje bang van hem waren. Toch probeerden ze hem samen te pakken te krijgen. De buffel zette het op een lopen. Hij liep een riviertje in waardoor hij ontsnapte. Onze gids legde uit dat de buffel door het water te glad was om nog door de leeuwen besprongen te kunnen worden. Toen de buffel het op een lopen zette zijn we met de jeep naar de andere kant van het riviertje gescheurd om alles goed te kunnen zien. Helaas konden we toen de buffel niet meer zien (riviertje lag te diep) en de leeuwen gaven het op. We konden tevreden naar huis terug.

Arusha is een stuk mooier dan Dar es Salaam vanwege de natuur. Verder is het een stuk aangenamer qua temperatuur omdat het hoger gelegen is. We zijn hier lekker tot rust gekomen. Het enige wat we enigszins jammer vonden was dat Arusha erg toeristisch is.We hebben hier Michiel opgezocht. Hij is een vriend van het vriendje van chris. Hij runt een restaurant in het centrum waar we vaak lekkere koffie hebben gedronken. We zijn ook een avond met hem op stap geweest naar Viavia. Dit is een van de bekendste uitgaansplekken van Arusha. Dit was de eerste keer dat we op stap konden en (eindelijk) een lekker drankje konden doen. In het begin speelde er een dubieuze afrikaanse band en een stukje verderop konden we karaoke doen. Dit was het nog niet helemaal. Toen de dansvoorstelling begon begon de fun pas echt. Een groepje afrikaanse jongens en meiden liet breakdance en hiphop zien. Sommigen vonden zichzelf vooral heel goed maar er waren maar een paar die het ook echt konden. Het was leuk vermaak.

We zijn in Arusha ook op de Masai markt geweest. Dit is een grote markt waar ze enorm veel verschillende dingen verkopen en alles is zelfgemaakt. Hier hebben we dus verschillende dingentjes kunnen kopen. Ze wilden ons stuk voor stuk afzetten en iedereen vroeg: buy something for your change? ‘No!’ Christmas price, Christmas price, I give you discount now, you are my friend now! En dan toch nog afgezet worden.. We werden steeds handiger in het onderhandelen en uiteindelijk hebben we ons erdoorheen geslagen!

Na 10 dagen zijn we weer naar Dar es Salaam vertrokken met de bus. De reis is goed verlopen. In Dar es Salaam was iedereen blij dat we weer terug waren. We vonden het leuk om iedereen weer te zien.

Kerst hebben we bij Maria thuis gevierd. Het hele gezin was aanwezig. Op kerstochtend zijn we naar de kerk geweest. Natuurlijk waren we ook op kerstochtend een klein uurtje te laat. Deze dienst duurde minder lang dan normaal omdat mensen met kerst minder ‘tijd’ hebben. Ze willen tijd met hun gezin doorbrengen. Om 12uur waren we weer thuis en zijn we naar de tailor gegaan. We hadden namelijk van een kitenge (afrikaanse doek) twee jurkjes laten maken. Hij moest ze nog een aantal keren aanpassen om ze helemaal perfect te maken.Voor de jurkjes hebben we uiteindelijk maar 10 euro per stuk hoeven betalen. Verder hebben we ook de helft van onze kleding laten repareren. Gaatjes, losse naadjes, vermaken van broeken, geen probleem! En dat voor maar 5000 tsh (2,50 euro totaal). Maria vond de jurkjes leuk, maar vroeg zich af waar de rest was gebleven. Het zijn namelijk Europese modelletjes.. De rest van de dag hebben we met iedereen op de bank gehangen, gekookt en gegeten. Speciaal voor kerst had Maria (je raadt het nooit)rijst met bonen en mais gemaakt. Bonen met mais is een locaal gerecht wat hier erg gewaardeerd wordt. Wij waarderen dit helaas iets minder. Dit keer een kerst zonder 3 kilo aan te komen! Jammer zeg.

Verder had madam Mbaga (van school) een cake voor ons gebakken. Deze hebben we met het hele gezin gedeeld. Hij was erg lekker. Er stond op: Merry Christmas and a hapi nu ya! Vandaag hebben we heerlijk in de (te warme) zon gelegen en kaartspelletjes gespeeld. Ook tweede kerstdag stond er rijst op het programma. De toevoeging was een beetje groente en een beetje spaghetti. Best oke dus.

Morgen vertrekken we naar Zanzibar. Nog even stonetown bekijken en nieuwjaar vieren en dan zit de reis er alweer op! Nu gaan we snel onze tas inpakken en slapen om morgenvroeg te genieten van een twee uur durende ferryreis van Dar es Salaam naar Zanzibar. Wish us luck!!

Liefs,
Chris & Eva

PS: We hebben nog zoveel meer meegemaakt. Helaas was het iets teveel om in dit verhaal te zetten. De rest vertellen we dus persoonlijk als we weer terug in Nederland zijn.

Aangezien we moe zijn en het uploaden van foto's lang duurt, zullen ook de foto's een andere keer worden toegevoegd.